ตาย...

ช่วง ที่ผ่านมาได้พบกับการตายอยู่เรื่อย ที่เพิ่งผ่านมาญาติคนหนึ่งเป็นลุง อายุ 84 ปี เป็นปราชญ์เก่งมาก วันที่ญาติพาไปโรงพยาบาลอาการก็ไม่ค่อยดี แต่เชื่อเถอะว่าไม่ว่าใครก็ตาม ไม่มีใครคิดว่าตัวเองจะตายหรอก จะรู้สึกว่าเดี๋ยวก็ได้กลับบ้าน พอไปอยู่ทุกคนที่ป่วยก็จะพูดแต่อยากกลับบ้าน เพราะจะคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้เป็นอะไร ชีวิตนี้เราป่วยกันมากี่ครั้งแล้วล่ะ(นับครั้งไม่ถ้วน) พอป่วยแล้วเคยตายไหม?...พูดแปลกๆจะตายได้ไง ถ้าตายจะมานั่งอ่านอยู่นี่หรือ? ใช่..นั่นนะซิ เพราะเราไม่เคยตายตอนป่วยสักที แล้วทำไมมันถึงจะเป็นครั้งนี้ล่ะ? ดังนั้นทุกคนที่ไม่ได้ฝึกมรณสติไว้ ไม่เคยปฏิบัติมันจะเกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วก็จะปลอบใจตัวเอง จิตตก ใครก็ได้ช่วยมาโกหกบอกว่า "ไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวก็หาย" แค่หลอกๆอย่างนี้ก็ยังดี ผู้ป่วยจะกระอักกระอ่วนมาก ไม่กล้าคิดเรื่องตายหรอก จึงวีนใส่หมอพยาบาลตลอดเวลาที่ตื่นมารู้สึกตัวจนหมอต้องให้ยานอนหลับ น่าเห็นใจจริงๆแต่ก็น่ากลัวนะแบบนี้ คนเก่งในทางโลกแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีปัญญาในการพ้นทุกข์ ส่วนอีกรายเป็นเด็กอนุบาลนั่งเล่นอยู่ หน้าบ้าน วัยรุ่นทะเลาะกัน คนหนึ่งวิ่งเข้าบ้านไปเอาปืนลูกซองออกมายิงคู่อริ แต่ยิงก็คงไม่เป็นประกอบกับอารมณ์โทสะ ลูกปืนพุ่งไปเจาะหัวเด็กน้อยผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย..ตาย ท่านที่มีลูกคงนึกออกว่าตอนนี้พ่อแม่เด็กน้อยนั้นจะรู้สึกอย่างไร โลงไม่ได้มีไว้ใส่คนแก่ สุภาษิตจีนเขาว่า แล้วก็ไม่มีไว้ใส่เด็กเท่านั้น โลงมีไว้ใส่เรา วันสุดท้ายมาถึงแน่ ทำอะไรคิดเผื่อตายไว้มั่ง ชาติหน้ามีจริงนะ